In Nederland heeft 1 op de 7 mensen burn-out klachten. Dat betekent niet dat al deze mensen een burn-out hebben, maar wel dat ze (ver) over hun grenzen gegaan zijn. Daarvoor hebben zij heel hard gewerkt: een burn-out komt je tenslotte niet aanwaaien…..
En laat het nu juist de mensen met een groot doorzettingsvermogen en verantwoordelijkheidsgevoel zijn die een burn-out krijgen. De perfectionisten, de harde werkers met controledrang en de mensen met een groot empathisch vermogen die ook nog eens opofferingsgezind zijn. Ze kunnen moeilijk ‘nee’ zeggen, zijn erg gevoelig (afhankelijk) voor waardering en zijn bereid hun grenzen te verleggen. Ze verleggen in feite permanent hun grenzen (omdat ze die niet kennen), totdat de emmer overloopt. Deze mensen lijken voor organisaties de ideale werknemers. Maar schijn bedriegt, want er ligt gevaar op de loer….. Veel werknemers komen (te ver) af te staan van wat hen ten diepste drijft en raken zichzelf volledig kwijt. Maar het (h)erkennen en, moeilijker nog, hulp vragen, voelt als een zwaktebod….
Geen kracht zonder kwetsbaarheid
Het taboe op stress- en burn-out klachten wordt helaas in stand gehouden doordat veel mensen denken: ‘het zal wel aan mij liggen’, ‘mijn collega’s lijken er veel minder last van te hebben, dus ik zal mijn mond maar houden’, ‘ik wil niet klagen’, ‘ik wil geen stempel’, etc. Maar eigenlijk zijn dit noodsignalen! Helaas durft de betreffende medewerker (of manager!) vaak niet eerlijk te zijn uit angst voor een slechte beoordeling, het stempel ‘zwak’, gebrek aan waardering of gezichtsverlies..
Is toegeven dat je stress ervaart eigenlijk wel een zwakte? Ben je zwak of ben je juist heel sterk als je toegeeft dat je het allemaal soms even niet meer aankan? Dat bepaalde dingen moeten veranderen, omdat ze niet gezond voor je zijn of niet passen bij jouw waarden. En dat je niet langer mee wilt gaan in de eisen die je omgeving aan je stelt. We zijn vaak pas bereid om de inrichting van ons leven te herzien op het moment dat het leven ons inhaalt, of neerhaalt.
In mijn coachpraktijk zie ik regelmatig mensen die worstelen, met:
- vermoeidheid en uitputting
- het hooghouden van al die ballen van werk, huishouden, sociale contacten en eventueel gezin
- grenzen stellen en (h)erkennen
- ‘nee’ zeggen
- het verslaan van beren op de weg
- perfectionisme
- een druk en overprikkeld hoofd
- heftige stressklachten
Er zijn bepaalde gedragspatronen die ik steeds weer zie terugkomen; gedragspatronen die niet helpen als je stress de baas wil worden.
Hoe voorkom je dan een burn-out ?
Ik leer mijn coachees:
- een beetje liever voor zichzelf te zijn
- dat het helemaal oké is om wat meer ruimte voor zichzelf in te nemen
- hun ‘denkkronkels’ en belemmerende patronen kennen
- hun grenzen te kennen én ze aan te geven (en ja ja, ook nog zó dat mensen ze aardig blijven vinden)!
- te ontspannen en beter te slapen
- positiviteit op te zoeken
- zich niet volledig te identificeren met hun werk (je bént niet je werk)
- dat perfectionisme en multitasking geen kwaliteiten zijn, maar onrust gevende valkuilen
- gezond te bewegen en te sporten
- niet 24/7 met hun smartphone bezig te zijn
- stress signalen te herkennen
- hun eigen invulling van een zinvol leven te vinden.
Maak burn-out bespreekbaar !!
Dat 1 op de 7 werknemers last heeft van burn-out klachten, en dit aantal ook nog eens toeneemt, zou ons moeten shockeren. Zoveel burn-outs, dat is een teken aan de wand. Er gaat iets mis op maatschappelijk niveau. Laten we stoppen met stigmatiseren, met kijken naar die ene persoon die omviel. Op die manier blijft het aantal burn-outs toenemen. Tot er niemand meer over is, bij wijze van spreken.
Ik maak mij hard voor het bespreekbaar maken van stress en burn-out. Niet alleen in organisaties, maar ook binnen je vrienden- en kennissenkring of op het schoolplein. Kom er voor uit dat je het anders wilt doen! Wees daar trots op!
Voor mijn gevoel staan we aan de vooravond van een verandering in bewustwording op dit gebied.
HELP JE MEE?